ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﺻﻠﯽ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩﯼ ﺍﺳﺖ. اتیسم یک نقص عملکردی مادام العمر است و درمان قطعی برای آن وجود ندارد و درمان هایی که در حال حاضر وجود دارد تنها کمک به بهبود این اختلال می کند .
این بیماری اولین بار توسط کانر در سال ۱۹۴۳ معرفی شد ، به همین علت به سندرم کانر هم شهرت دارد. اختلال اتیسم در زمره اختلالات فراگیر رشد قرار دارد .
مشخصه اختلال اتیسم رشد نابهنجار یا مختل قابل توجه در ارتباط و تعامل اجتماعی ، محدودیت چشمگیر فعالیت ها و علایق می باشد . ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺍﺗﻴﺴﻢ در ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﯽ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﺎ ﻓﺎﻗﺪ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ استفاده از دیگر راههای غیر کلامی جبران نمی کنند .
در حدود نیمی از کودکان مبتلا به اتیسم هیچگاه شروع به حرف زدن نمی کنند ، این کودکان فاقد تمایل اجتماعی و هیجانی هستند .
این بیماری در سالهای اولیه زندگی شروع می شود و شروع معمولا قبل از سه سالگی است. از خصوصیات تقریبا همیشگی این کودکان گوشه گیری و تمایل شدید به تنهایی ، وسواس و اضطراب است. این کودکان اغلب از نظر مادران کودکانی آرام و بدون درد دسر هستند .
در رابطه با تشخیص می توان چنین گفت که مداخله زود هنگام برای درمان درها را به سوی درمان می گشاید .
در درمان این بیماری می توان تدابیر گوناگونی به کار برد از جمله روان درمانی ، گفتار درمانی که کمک به بیان بهتر نیازها و خواسته های آنها می کنند . فیزیو تراپی هم چنین می تواند کمک به بهبود یافتن مهارت های حرکتی درشت می کند .
استفاده ی داروهایی نیز می تواند کمک به بهبود علایم افراد مبتلا به اتیسم کند . درمان ها باید به گونه ای باشد که باعث بهبود و ارتقای توانمندی های افراد مبتلا باشد .
از هر ۸۸ کودک یک نفر به اختلال اتیسم مبتلاست و تقریبا در بین پسران پنج برابر بیشترشایع است . این اختلال در تمام گروه های اقتصادی ، اجتماعی ، نژادی می تواند بروز پیدا کند .
همین الان تماس بگیرید!
