همراه بیمار در بیمارستان لقمان ، نگرانی و دغدغه فکری دربارهٔ بیماری در تعامل و روابط با دیگران مشکل ایجاد میکند . موسسه پرستاری سلام شما را تابهبودی کامل همراهی میکند.
نمونه کار 🚑 همراه بیمار در بیمارستان : آقای کامرانی
📌 ﷽ : بیمار آقا که در بیمارستان لقمان خودش با کمک راه می ره
💸 حقوق : 290.000 تومان
⏰ ساعت کاری : 24 ساعت برای 10 شبانه روز
🏠 محدوده : بیمارستان لقمان
==_____==______==_____
☎️ 02188499404
همراه بیمار در بیمارستان لقمان
خودبیمارانگاری
ملاکهای تشخیصی
برای گذاشتن تشخیص این بیماری افراد باید هر پنج ویژگی زیر را داشته باشند.
- مشغولیت ذهنی زیادی دربارهٔ ابتلا به یک بیماری جدی داشته باشند.
- علائم جسمی وجود نداشته باشد؛ یا درصورتی که علائمی جسمی وجود دارد از حداقل شدت برخوردار باشند و اگر یک بیماری طبی وجود دارد یا احتمال واقعی خطر برای ابتلا به آن وجود دارد نگرانی و نشخوار فکر دربارهٔ آن بیش از حد باشد و تناسبی با وضعیت نداشته باشد.
- فرد دارای سطوح بالایی از اضطراب نسبت به سلامتی خود باشد و به آسانی در ارتباط با وضعیت سلامتی خود نگران میشود.
- فرد به انجام فعالیتهای افراطی در مورد سلامتی خود میپردازد. (بررسی دائمی بدن برای یافتن نشانهای از بیماری) یا رفتارهای اجتنابی نامتناسب دارد (مثلاً از رفتن به مطب پزشک اجتناب میکند)
- این مشغولیت ذهنی در مورد بیماری باید حداقل شش ماه ادامه داشته باشد.
ویژگیهای بالینی
این افراد معتقدند مبتلا به بیماری هستند که پزشکان نمیتوانند آن را تشخیص دهند. نگرانی و دغدغه فکری آنها دربارهٔ بیماری در تعامل و روابط آنها با دیگران مشکل ایجاد میکند. این افراد اغلب گرایش دارند در اینترنت و منابع به دنبال اطلاعاتی در مورد بیماری فرضی خود بگردند.
سببشناسی
علت این اختلال مشخص نیست. ممکن است این اختلال به دنبال یک تجربه استرس زا در زندگی، یا یک تهدید در مورد سلامتی ایجاد شود. همچنین وجود سابقه سوءرفتار کودکی یا وجود یک بیماری جدی در آن زمان میتواند فرد را مستعد این اختلال کند. بصورت کلی موارد زیر می تواند در بروز و تشدید خودبیمارانگاری موثر باشد:
- داشتن سابقه بیماری در یکی از اعضای خانواده
- مجاورت با افراد و اخبار تقویت کننده شیوع بیماری
- عدم مطالعه و نداشتن آگاهی کافی در مورد بیماری
- داشتن زمینه اختلالاتی چون اضطراب، تروما و افسردگی
- اختلال در هورمون هایی مانند سروتونین
- پریشانی بالینی
درمان
بیماران معمولاً نسبت به درمان روان پزشکی مقاوم هستند. روان درمانی گروهی معمولاً سودمند واقع میشود چون این درمان، جوی تعاملی و حمایتی را به وجود میآورد که باعث میشود میزان استرس این افراد کاهش یابد.
مدل درمان برای این اختلال بر نقش اجتناب و رفتارهای ایمنی بخش به عنوان عوامل حفاظت کننده در مقابل اضطراب بیماری تأکید میکند.
خودبیمارانگاری با نشانگان مونشهاوزن متمایز است، چراکه در اختلال خودبیمارانگاری، خود فرد آگاهانه علایم بیماری را جعل نمیکند و تلاشی آگاهانه برای تقلید یک بیماری از خود بروز نمیدهد.