رسول خدا (ص) در فضیلت این سوره فرموده اند:

هر کس سوره شمس را قرائت نماید مانند آن است که به اندازه آنچه خورشید و ماه بر آن تابیده است صدقه داده است.(1)

امام جعفر صادق (ع) فرموده است:

هر کس سوره شمس را قرائت کند در روز قیامت تمامی اعضای بدن او و اشیای کنار او به سود او گواهی می دهند و خداوند می فرماید: شهادت شما در مورد بنده ام می پذیرم و به او پاداش می دهم او را تا بهشت همراهی کنید تا هر آنچه که دوست دارد برگزیند نعمت های بهشتی بر او گوارا باشد. (2)

رسول خدا (ص) به اصحاب و یارانشان سفارش می کردند تا در نمازهای مختلف سوره شمس را قرائت نمایند.(3)

آثار و برکات سوره شمس

1) موفقیت در هر کار

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند: هر کس که کم توفیق است، در قرائت سوره شمس مداومت ورزد زیرا خداوند او را به هر سو که رو کند موفق می دارد و این کار موجب تقویت حافظه و مقبولیت و بلندی جایگاه نزد مردم می شود و منفعت های زیاد دیگری در آن نهفته است.(4)

امام صادق علیه السلام نیز در این باره فرموده اند: برای کسی که کم روزی و کم توفیق است و زیاد در کارش خسارت و زیان می بیند و در کارش حسرت و افسوس زیاد دارد پسندیده است که بر قرائت سوره شمس مداومت ورزد زیرا موجب افزایش روزی و توفیق او می شود و هر کس این سوره را بنویسد و با آب شسته آن را بنوشد اگر دچار اضطراب است آرامش می یابد. (5)

2) رفع اضطراب و بیماری تنفسی

نوشیدن آب شسته شده سوره شمس برای رفع اضطراب و بیماری تنفسی خوب است. (6)

ختم مجرب

سه روز وقت طلوع آفتاب (چهارشنبه، پنجشنبه، جمعه) به سجده رود و سه بار این سوره را بخواند و چون به «فالهمها» برسد حاجت خود را از دل بگذراند.(7)

برای دفع دشمن نیز چنین کند.

---

سوره 91 قرآن کریم: الشمس

تعداد آیه: 15

جزء : 30

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾

سوگند به خورشيد و تابندگى‏ اش (۱)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿۲﴾

سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود (۲)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿۳﴾

سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند (۳)

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿۴﴾

سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (۴)

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿۵﴾

سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (۵)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿۶﴾

سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد (۶)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿۷﴾

سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (۷)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿۸﴾

سپس پليدكارى و پرهيزگارى‏ اش را به آن الهام كرد (۸)

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿۹﴾

كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد (۹)

وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿۱۰﴾

و هر كه آلوده‏ اش ساخت قطعا درباخت (۱۰)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿۱۱﴾

[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند (۱۱)

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿۱۲﴾

آنگاه كه شقى‏ ترينشان بر[پا] خاست (۱۲)

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿۱۳﴾

پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده‏ شتر خدا و [نوبت] آب‏خوردنش را [حرمت نهيد] (۱۳)

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿۱۴﴾

و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‏ شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد (۱۴)

وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿۱۵﴾

و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد (۱۵)

---

_{پی نوشت ها:}

(1) مجمع البیان، ج10، ص367  – (2) ثواب الاعمال، ص123  –  (3) بحارالانوار، ج89، ص326  –  (4) تفسیرالبرهان، ج5، ص669  –  (5) همان  –  (6) المصباح کفعمی، ص460  –  (7) درمان با قرآن، ص148