دستگاه های ارتودنسی خصوصیت جالبی دارند به طوری که بعضی از افراد تمایل دارند که این دستگاه ها تا حد ممکن پنهان شوند و برخی دیگر بخصوص در کودکان و نوجوانان تمایل به استفاده از رنگ های مختلف از آن داشته و علاقه مند به نشان دادن این وسایل هستند و به طور دوره ای رنگ کش ها آن را عوض می کنند.
پیشرفت های علم، دندانپزشکی و بخصوص رشته تخصصی ارتودنسی را هم بی نصیب نگذاشته است. تا همین دهه قبل بیماران ارتودنسی انتخاب چندانی برای وسیله درمانی خود نداشتند و متخصص ارتودنسی ناچار به استفاده از دستگاه ارتودنسی محدودی بود. در میان این محدودیت ها استفاده از دستگاه های ارتودنسی که جلب توجه کمتری داشته باشد ولی از نظر کیفیت درمانی تفاوتی با سیستم های درمانی معمول نداشته باشد باز هم سخت تر بود. با پیشرفت تکنولوژی دستگاه های ارتودنسی متنوعی با قابلیت ارتودنسی نامرئی به رشته ارتودنسی معرفی شدند که علاوه بر اینکه از نظر کارآیی با سیستم های رایج تفاوت قابل توجهی ندارند بلکه از نظر جلب توجه وضعیت بسیار بهتری هم پیدا کرده اند.
بطور کلی در ارتودنسی سه روش اساسی برای کاهش جلب توجه وسایل ارتودنسی وجوددارد. این سه روش عبارتند از ارتودنسی نامرئی با براکت های همرنگ دندان، ارتودنسی نامرئی با روش اینویزالاین و ارتودنسی نامرئی با سیستم لینگوال.
براکت های سرامیکی (همرنگ دندان):
این براکت ها ظاهر شفافی دارند و هنگامی که بر روی دندان ها قرار می گیرند به دلیل نزدیکی رنگ آنها به رنگ دندان ها جلب توجه نمی کنند. در گذشته این وسایل از نظر ساخت مشکلاتی داشتند و نتیجه درمانی با آنها به خوبی وسایل رایج نبود ولی در سال های اخیر انواعی از این براکت ها عرضه شده است که امکان کسب بهترین نتایج را فراهم نموده است. مهم ترین مزیت این براکت ها زیبایی ظاهری و شیک بودن آنها است. عیب عمده این وسایل هم در هزینه نسبتا زیادتری است که بایستی پرداخت شود. امکان استفاده از سیم های همرنگ دندان به همراه این براکت ها وجود دارد تا این وسایل تا حد زیادی استتار شوند.
سیستم ارتودنسی اینویزالاین:
این سیستم از موادی مشابه پلاستیک شفاف ساخته می شوند که برای اصلاح نامرتبی های خفیف دندانی قابل استفاده است. علیرغم تبلیغات فراوانی که در ارتباط با کارایی این سیستم می شود محدودیت های عمده ای در بکارگیری گسترده از این روش وجود دارد. به طوری که کاربرد عمده این روش در ایران امروزه در حد استفاده از این وسایل برای حفظ نتایج درمان است.
نکته مهم در ارتباط با استفاده از این وسایل دقت در حفظ بهداشت دهان و دندان است. هرچند حفظ بهداشت دهان در استفاده از دستگاه های متحرک آسان تر است ولی اگر با همین تصور بهداشت دندان ها به خوبی کنترل نشود و پلاک شفاف به خوبی تمیز نشود خطر زردشدن دندان ها و بروز پوسیدگی دندانی افزایش پیدا می کند. انواعی از این رشو با طراحی کامپیوتری وجود دارد که در حال حاضر امکان بهره برداری از آن در ایران مقرون به صرفه نیست.
مزیت کلی این وسایل در نامریی بودن و متحرک بودن آنها است بنابراین امکان برداشتن آنها در موارد خاص وجود دارد که همین مسئله می تواند نقطه ضعف آن هم تلقی شود. این سوایل برای همه کاربرد ندارد و تاثیربخشی از آن تا حد زیادی به تکامل صحیح فکی، دندانی و استفاده صحیح وابسته است.
روش ارتودنسی لینگوال:
در این روش به معنی تمام کلمه وسایل ارتودنسی از روبرو قابل رویت نیستند. در این روش وسایل ارتودنسی در پشت دندان ها قرار داده می شوند. این روش بخصوص در افراد مشهور مثل هنرمندان و سیاستمداران طرفدار دارد. درمان با این روش برای متخصص ارتودنسی سخت تر است چرا که دسترسی به وسایل پشت دندان ها سخت تر است. خوشبختانه دانش و وسایل مورد نیاز برای درمان با این روش در کشور ما وجود داشته و افراد علاقه مند از این روش بهره مند شده اند. مهم ترین مزیت این روش نامریی بودن کامل آن و مهم ترین معایب آن تداخل با صحبت کردن در مراحل اولیه در برخی افراد و هزینه بسیار زیاد آن است.
استفاده از هر کدام از روش های درمانی فوق تا حد زیادی وابسته به شدت حساسیت بیمار و شدت ناهنجاری بیمار است. در این مورد متخصص ارتودنسی با معاینه بیمار قادر است بهترین روش را برای بیمار مشخص آن را به وی توصیه نماید.
همین الان تماس بگیرید!
