پروژسترون یک هورمون استروئیدی زنانه طبیعی است که هورمون بارداری نیز نامیده می شود زیرا ترشح آن قبل و در حین بارداری بسیار ضروریست. مکمل پروژسترون اغلب در روند روش های کمک باروری (ART) مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF) لازم است. زیرا داروهایی که در طول این روند مصرف می شود ممکن است سبب سرکوب تولید پروژسترون در بدن شوند. برخی از روندهای درمان حتی ممکن است ناگزیر سبب از بین رفتن سلول های پروژسترون ساز در تخمدان ها شود.

گاهی اوقات دلایل دیگری هم برای تجویز مکمل پروژسترون وجود دارد مانند:

•    کمبود یا عدم تولید پروژسترون در تخمدان ها؛

•    تکامل ضعیف فولیکول در تخمدان ها که باعث عدم ترشح کافی پروژسترون برای تکامل پوشش داخلی رحم ( اندومتر) می شود.

رابطه حیاتی بین پروژسترون و بارداری وجود دارد، به طوریکه تمام زنانی که تمایل به بارداری دارند به پروژسترون جهت آماده سازی رحم برای جایگزینی سلول تخم و یا نگهداری آن نیاز دارند. به همین خاطر نقش پروژسترون در بارداری حائز اهمیت است.

•    قبل از بارداری

پروژسترون می تواند در زمان اقدام به بارداری رحم را برای بارداری آماده کند و سبب شود که پس از تخمک گذاری، تخمدان ها شروع به تولید پروژسترون مورد نیاز رحم کنند. پروژسترون باعث ضخیم شدن اندومتر می شود، که این روند سبب ایجاد محیط حمایتی درون رحم برای ورود سلول تخم می شود.

•    در طول بارداری

– تجویز پروژسترون در دوران بارداری به پرورش جنین کمک می کند. وجود منبع مداومی از پروژسترون در اندومتر در طول بارداری بسیار ضروریست؛

– پس از یک لانه گزینی موفق، پروژسترون محیط حمایتی برای جنین در حال رشد فراهم می کند؛

– پس از هفته 8 تا 10 بارداری جفت بیشتر از تخمدان به تولید پروژسترون می پردازد و به این ترتیب تولید پروژسترون به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد.