به نظر می‌رسد که بعضی از افراد به شکل ذاتی علاقه‌مند به ورزش هستند، و بعضی دیگر با زور و اجبار باید حرکتی به خود دهند.
علاقه به ورزش قبل از تولد شکل می‌گیرد
مطالعات جدیدی که بر روی موش‌ها انجام شد به این فرضیه پرداخت که تجربه‌ی ما در رحم بر فعالیت بدنی ما تاثیر می‌گذارد و موش‌های بارداری که ورزش می‌کردند، نوزادانی داشتند که در زندگیشان بیشتر فعال بودند.
سرپرستی این مطالعات را دکتر رابرت ا. واترلند برعهده داشت و در مجله The FASEB Journal منتشر شد. در پی شیوع حال حاضر چاقی در آمریکا، یافتن راهی برای تشویق مردم به فعالیت بدنی اهمیت فراوانی برای سلامت جامعه پیدا کرده است.
در حال حاضر در آمریکا ، بیش از یک سوم بزرگسالان چاق هستند. در کودکان و بزرگسالان در بازه‌ی ۲ تا ۱۹ سال، ۱۷٪ چاق هستند و در معرض خطر بیماری‌های قلبی، سکته، دیابت نوع ۲ و انواع مختلفی از سرطان قرار دارند.
پروفسور واترلند گفت: مطالعات پیشین نشان دادند، زنان بارداری که از لحاظ بدنی فعال هستند، فرزندانی خواهند داشت که احتمال بیشتری وجود دارد تا به فعالیت‌های بدنی بپردازند. با این حال، این نتایج می‌تواند به علت تاثیر مادر بر کودک بعد از تولدش باشد.
همچنین، مادران می‌توانند ناقل یک استعداد ژنتیکی به فعالیت بدنی باشند و آن را به فرزندشان انتقال دهند.
پروفسور واترلند گفت: مطالعات ما در مدل موش‌ها مهم است زیرا می‌توانیم تمام تاثیرات خارجی را از معادله حذف کنیم.فعالیت بدنی در بزرگسالی ادامه خواهد یافت
در این مطالعات، محققین از موش‌های ماده ای استفاده کردند که ذاتا از دویدن لذت می‌بردند و آن‌ها را به دو گروه تقسیم کردند. به یکی از گروه‌ها اجازه‌ی استفاده از چرخ گردان برای دویدن، هم در قبل و هم در طول حاملگی داده شد، در حالی که گروه دیگر از این چرخ منع شد.
مشاهدات محققین حاکی از آن بود که موش‌هایی که بر روی چرخ می‌رفتند، به طور میانگین ۱۰ کیلومتر در شب می‌دویدند. با وجود آن که هر چه بیشتر به زمان وضع حمل نزدیک می‌شدند کمتر می‌دویدند، اما در دوره‌ی سوم حاملگی، شبی ۳ کیلومتر راه می‌رفتند یا می دویدند.
نتایج نشان داد موش‌های متولد شده از مادرانی که در دوران حاملگیشان فعالیت بدنی داشتند ، در قیاس با نوزادان مادرانی که تحرک نداشتند ۵۰٪ بیشتر فعال بودند.
و این فعالیت بدنیشان در بزرگسالی نیزادامه داشت و حتی توانایی موش را در از دست دادن چربی در برنامه‌ی ورزشی ۳ هفته‌ای افزایش داد.
پروفسور واترلند گفت: من فکر می‌کنم که نتایج ، یک پیام بسیار مثبت با خود دارند. اگر افرادی که قرار است مادر بشوند، بدانند که ورزش نه تنها برای خودشان خوب است بلکه حتی شاید کودکشان از وضعیت بهتری برخوردار شوند که در تمام طول زندگیشان بتوانند از آن بهره ببرند، احتمالا انگیزه‌ی بیشتری برای تحرک خواهند داشت.
وی افزود: با این وجود بیشتر مردم بر این باورند که تمایل فرد به فعالیت بدنی بر اساس ژن‌ها تعیین می‌شود، اما نتایج بدست آمده از تحقیقات ما به وضوح نشان می‌دهد که محیط می‌تواند نقش اساسی در دوران رشد جنین بازی کند.
اقدامات مهم برای مبارزه جهانی علیه شیوع چاقی
کنگره متخصصین زنان و متخصصین زایمان آمریکا (ACOG) به زنان بارداری که بیماری خاصی ندارند توصیه کرد تا در بیشتر روزها حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کنند. این کار باعث خواهد شد تا از دیابت دوران بارداری جلوگیری شود، کمر درددشان کمتر شود، احساس پر انرژی بودن بکنند، خلق و خویشان بهتر شود و بهتر بخوابند.
ورزش‌هایی وجود دارد که عموما امن و در دوران بارداری مفید هستند. مانند: پیاده روی، شنا، دوچرخه سواری، ایروبیک و حتی دو. پروفسور واترلند خاطر نشان شد که با این که مطالعات آن‌ها بر روی موش‌ها صورت گرفته است ولی چندین مطالعه‌ی انسانی نتایج مشابهی را به ما ارائه دادند.
او و همکارانش گفتند که اگر بتوان نتایجی که آن‌ها بدست آوردند را در رابطه با انسان‌ها تایید کرد، این می‌تواند یک راه موثر برای مبارزه با رواج چاقی و بی‌تحرکی که با آن روبرو هستیم باشد.
در جمع بندی مطالعاتشان محققین نوشتند:
یافته‌های ما برای اولین بار نشان داد که فعالیت بدنی مادر در دوران حاملگی تمایل نوزاد را در تمام طول عمرش برای فعالیت بدنی تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند نقشی اساسی در مبارزه با رواج بی تحرکی و چاقی داشته باشد.
همین الان تماس بگیرید!
