نام فایل : آقای تصدیقی
توضیحات : نیروی خانم یا آقا برای آشپزی 30 نفر به مدتت یک ماه
حقوق : توافقی
ساعت کاری : 10 صبح تا 5 عصر
آدرس : کامرانیه شمالی
تاریخ : پنجشنبه / 21 آ ذر 1398
برای تماس با پرستار سلام ، شماره زیر را لمس کنید.
آشپزی
در یک تعریف جامع، آشپزی یک هنر، تکنولوژی و مهارت برای فراهم آوردن غذا، با استفاده از گرما یا بدون آن میباشد.[۱] آشپزی یا در متون قدیمی خوالیگری، عمل آماده‌کردن مواد غذایی برای مصرف است. این اصطلاح معمولاً به معنی محدودتری به کار می‌رود، که اِعمال گرما به غذا برای تغییر شیمیایی طعم، بافت، ظاهر، یا خواص غذایی آن است. وقتی انسان در هزاران سال پیش آتش را کشف کرد، آشپزی ویژگی فرهنگی بسیار رایجی شد. هر کشور برای خود نوع خاصی از آشپزی را دارد که بسیار متنوع و گوناگون است. مثلاً کشورهای آسیای میانه غذاها و طرز پختشان شبیه هم است همین‌طور کشورهای اروپایی و آمریکایی.
پختن به روش‌های مختلفی که مواد غذایی را به کمک حرارت دادن، آماده خوردن می‌کنند گفته می‌شود. پختن مواد غذایی ممکن است در یک ظرف در بسته و تحت فشار به نام زودپَز انجام شود. این روش، سرعت پخت را افزایش می‌دهد و ویتامین‌های غذا نیز بهتر در آن باقی می‌مانند.
روش‌ها
ممکن است پختن به یکی از روش‌های زیر باشد
- پختن در تنور یا فر آشپزی یا ماکروفر
- پختن در آب (آبپز کردن یا بخارپز کردن)
- پختن در روغن (سرخ کردن)
آشپزی ایرانی
آشپزی ایرانی به سبک سنتی و مدرن پخت‌وپز در ایران گفته می‌شود.
تاریخچه
در تاریخ افسانه‌ای ایران آمده‌است که پختن غذا و خوردنی از دوران پادشاهی ضحاک آغاز شد. پیش از آن دیوها به این هنر آشنایی داشتند و انواع آش‌ها و اباهای خوش و خوردنی‌های لذیذ را می‌پختند. از میان نوشته‌هایی که از زبان پهلوی در دست است در رساله دلکش خسرو کواتان و ریتک (خسرو و ریدگ) نکاتی دربارهٔ خورش‌ها و خوردنی‌ها و شیوهٔ بکار بردن و چگونگی آن‌ها در دوره ساسانی به دست می‌آید که در تنظیم تاریخ آشپزی در ایران مآخذ معتبر است. نام بسیاری از طعام‌های ایرانی و اصطلاحات طباخی که معرب کرده شده‌است در کتاب‌های زبان عربی دیده می‌شود. در زبان عربی کتاب‌های چندی در زمینهٔ آشپزی وجود دارد که با پخت‌وپز ایرانیان بی ارتباط نیست چه از حیث اصطلاح و واژه میان این دو دسته شباهت‌هایی دیده می‌شود. این امر احتمالاً به این سبب بوده‌است که در دستگاه‌های دیوانی و اداری خلفای عباسی تعداد زیادی از ایرانیان دخیل بودند و طبعاً آداب و عادات آنان در زندگی اعراب نفوذ کرده، از جمله روش آشپزی ایران در زمان عباسیان مورد توجه قرار گرفته‌است. در زبان فارسی ۴ کتاب مستقل در آشپزی شناخته شده‌است که عبارتند از:
- کارنامه در باب طباخی و صنعت آن تألیف حاجی محمدعلی بلورچی بغدادی از عصر شاه اسماعیل
- مادةالحیوة از نورالله آشپز شاه عباس
- «نسخه شاه جهانی» این کتاب در دوران پادشاهی شاه جهان (۱۰۲۷–۱۰۶۸) از پادشاهان مغولی هند تألیف شده‌است.
- «کارنامه» تألیف نادر میرزا نویسندهٔ کتاب تاریخ تبریز است که در عصر قاجار نوشته شده‌است.
انواع غذاهای ایرانی
همهٔ غذاها بر اساس شاخصه‌هایی همچون نوع مصرف، روش پخت‌وپز، گوناگونی مواد اولیه مورد استفاده یا منطقه‌ای که آن غذا (پزا) رایج و شناخته شده‌است؛ تقسیم‌بندی می‌شوند. از مهم‌ترین غذاهای ایرانی می‌توان به آبگوشت، قورمه سبزی و کباب‌های ایرانی اشاره کرد.
ارتباط آشپزی ایرانی با دیگر شیوه‌های آشپزی
طرز آشپزی ایرانی با شیوهٔ آشپزی کشورهای افغانستان، تاجیکستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، عراق و ترکیه همانند است. (منبع)
